De opzet was zeer klein. De opzet was zeer klein, maar het ging voorspoedig met de jonge veilingvereniging, zodat deze weldra moest worden uitgebreid. Het geschiedenisboek vertelt, dat de heer L. ter Horst voorzitter was en tevens veilingmeester. J. Visser was tweede voorzitter en de heren H. M. J. Doom secretaris, J. J. Bijkerk Czn. tweede secretaris, G. Jansen penning-meester en verder hadden nog in het eerste bestuur zitting de heren R. Beute en A. Aalderson. De kwekers moesten in het begin zelf voor verpakkingsmateriaal zorgen en een ieder ging zijn eigen gang. De verkoop geschiedde geheel anders dan tegenwoordig. Augurken bijvoorbeeld werden per duizend stuks verkocht. Deze manier van verkoop voldeed echter niet en er werd overgegaan tot een andere methode, de vereniging stelde verpakkingsmateriaal beschikbaar. Eerst waren het manden, maar in 1936 kwamen pas de houten kisten, waar allerlei kleingoed in verpakt kon worden. In het eerste jaar, dat de veiling op gang kwam, werd voor een bedrag van f 49.978,— aan groenten geveild. In de oorlogsjaren 1914—'18 ging het uitstekend met de groentekwekerij in Steenwijk. Er werd toen een omzet geboekt van f 225.296,68. Deze aanvoer was te danken aan de tuinbouw op de Oostermeenthe. In die tijd was er veel export naar Duitsland, maar na 1918 kwam er een grote teruggang voor de veiling. Zelfs zo, dat er in 1922 voor slechts f 60.000,— werd verhandeld. In 1925 verhuisde de veiling naar het terrein van de Spoorwegen en een jaar later werd de Coöperatieve Veilingvereniging Steenwijk en Omstreken W.A. opgericht. Dit W.A. werd later gewijzigd in G.A. De vereniging beschikte over een veilingklok, die in het jaar 1923 in gebruik werd genomen. Voordien was de heer P. Zwolle lange tijd afslager.

Definitieve plek. De veilingvereniging kreeg in 1939 een definitieve plaats, het terrein waar ze nu nog is gevestigd en dat beheerden aan de houthandel firma Aberson. Zo heeft de Meenthe bij de Steenwijken tuinders lange tijd een belangrijke rol vervuld. Toen echter een terugslag kwam in de groentekwekerij, besloot de N.V. de gezamenlijke tuinders het tuinbouwbedrijf op te geven, waardoor de Oostermeenthe als tuinbouwgebied verloren ging. Dit betekende een versmalling van de tuinbouwbasis, die in latere jaren ongetwijfeld haar invloed heeft doen gelden. Het groenten kweken op de Meenthe had zeker enkele nadelen, want in het voor-jaar waren de gewassen vrij spoedig aan vorst onderhevig. Ook ontstond er in de appel en pruimenbomen veel ziekte. Mede door deze moeilijkheden werd in de twintiger jaren het groenten kweken op de Oostemeenthe gestaakt en werden de gronden ingezaaid voor grasland.