Olde Steenwieker liedties

Mien toren en mien Kampe

Één van Steenwijk's grootste voor vechters van het Steenwijker dialect was wel Gerrard Buisman. Onze Gerard is ons helaas veel te vroeg ontvallen. Hij was onze troubadour van het Steenwieker dialect. Éen van de bekendste liedjes die hij vertolkte was wel het lied  De Steenwiekertoorn Refrein: Steenwieker toorn, de mist van de kaampe, In 't ochtendgloorn, de sunne as 'n laampe; Op de Steenwieker toorn  `k Heb aovral ezét'n, k'eb zo veul 'ereisd, Och ie mos'n ies weet'n woar 'k al bier hebbe 'helst, Kan aovral an maark'n da'k hier bin geboorn, want dan mis ik de grote kaarke en de Steenwieker toom  De Onnechiesstroate, de maankt, 't diep, A'k gien Steenwieks meer proate krieg ik zeins de griep; Gien plaese op eerde kan mij meer bekoorn, Want ik kenne de weerde van de Steenwieker toorn 

Voor precies 400 jaren.

Wijze: Steenwijk, dat is een oord! Voor precies 400 jaren Was er angst in onze stad Voor de Spaanse legerscharen O, wat bange tijd was dat! Kornput die dapp're man, Trok op Steenwijk an. Nauw'lijks had men iets vernomen Van Johan z'n heldenstoet, Of bij 't volk was weergekomen d' Oude trouw en d' oude moed Steenwijk bood tegenstand, Ondanks moord en brand. `t Volk van Steenwijk, onbezweken, Toonde moed en trouw en kracht. Toen de vijand was geweken Zong men fier uit alle macht; Steenwijk dat is een oord Dat mijn hart bekoort 

Steenwijk met z'n mooie

toren.

Wijze: Waar de blanke top der duinen. Steenwijk met z'n mooie toren, Met z'n wallen en z'n gracht, Met z'n kamp, waarop het koren Op de wand'ling tegenlacht. In de Alleé of in het Slingerbos Bult en Woldberg, met bos en hei en mos. Steenwijk, kleine dapp're stad, `k Heb U altijd lief gehad  Door vooruitgang van de tijden, Door beschaving van de geest, Mogen wij ons thans verblijden In dit schoon historisch feest. Dat ons getuigt van vrijheid en van recht, Niet meer door overmacht geknoeid, geknecht. Vrijheid sier' ons volksbestaan, Met de oorlog is 't gedaan!  Steenwijks burgers laat U gelden, Bij recht en rechtvaardigheid, Laat de faám van U steeds melden, Dat gij kwaad en onrecht mijdt. Blijft dan maar trots op d' oude vestingstad Prijst gracht en toren, markt en 't 'lange-pad' Steenwijks Dolder en 't Steenwijken Diep, Wat men al had of later nog schiep 

Steenwijk, alleraardigst

stadje.

Wijze: Wolga lied Steenwijk, alleraardigst stadje, Daar waar ik geboren ben, Waar 'k een ieder weet te wonen En ook alle mensen ken; Men uw oude trotse toren Die men reeds van verre ziet, Stadje uit mijn kinderjaren, U vergeten kan ik niet Op uw mooie oude wallen Heb ik eens als kind gespeeld, In het spel met al mijn vriendjes Lief en leed steeds saam gedeeld. Met uw oude diepe grachten Waar de vreemd'ling van geniet, Steenwijk schoon en zind'lijk stadje, U vergeten doe ik niet  Al uw oude poorten-namen Doen nog denken aan 't verleen, Met uw marktplein in het midden, Mooie huizen er omheen. Met uw mooie Park Ramswoerthe, Waar men herten grazen ziet, Steenwijk, met uw grijs verleden, U vergeten zal ik niet  Waar in lang vervlogen tijden Van den Kornput redding bracht, Toen de Spaanse krijgers lagen Voor uw wallen en uw gracht, Waar de sleutel van het Noorden, Eens zijn rechten gelden liet, Daar is 't waar ik ben geboren, Steenwijk, ik vergeet U niet 

Bij Doavid in d' Allee.

De Olde Geite schraapt zien keel en spreekt zijn makkers aan: We zullen aanstonds met het Korps naar de Allee toe gaan; We maken daar een nummertje, Een nummertje of twee, Bij Doavid, bij Doavid Bij Doavid in d' Allee  De Bombardon de zoon van Krist, De Fluit de Klarinet, Die hadden voor Kerkvoorde't wist, Zich in postuur gezet. En daav'rend klonk hun blij gejuich, Het donderde als de zee, Wij goan zo geern noar Doavid, Noar Doavid in d' Allee  Jan Bergman kik verwonderd rond, Mist iedere partituur, de directeur die dit bemerkt, Kiek al onmid'lijk zuur. Hij zegt: 'Als dit nog eens gebeurt, Dan ga ie nooit meer mee'Noar Doavid, noar Doavid, Noar Doavid in d' Allee  Hij zegt: 'Mien veurroad pakpapier Was honlangs uuteput, An Joden sliet ik zoaterdag Spekbookings, dardalf mud, Ik pakte ze meziekpapier Do mi, do sol, do ré, Moar ik wil zo geern naar Doavid, Noar Doavid, in d' Allee.' Zo komt men eindelijk in d' Allee, Applaus oh dierbr'e buit. `t Is pauzen, schroef de toeters los En laat de spuug d'r uit. De potpourri van Hup Cato Speenhof en Hasselé, Eist nieuwe kracht bij Doavid, Bij Doavid, in d' Allee  En in de baarm en teugen 't hek, Was men zeer kriebelig. De mégen neopen moar: Skei out, As Karikveurde 't zig. Moar in de tentles zat geen één, Vanwege de hartree, Bij Doavid, bij Doavid, Bij Doavid in d' Allee 

Toen Kornput kwam.

Wijze: De Gilde viert. Toen Kornput kwam, toen werd de Spanjaard tam. De Spaansgezindheid sloeg er lam, Men trok weer naar de wallen; Men kreeg ontzag voor zijn beleid, Zijn trouw en grote dapperheid En deed de vijand vallen  De troepen dreef men op de vlucht, Er klonk geen klacht meer en geen zucht. Er werd geen onheil meer geducht; Steenwijk vrij, Steenwijk blij-schoon de lucht  Van 't Spaanse juk, tot aller ongeluk Gevoelde men de zware druk In Oost, West, Zuid en Noorden Voor Steenwijk klonk een wreed bevel, Men zit er lelijk in de knel: `t Was schieten, branden, moorden  Maar Kornput stond voor vrijheid pal, Versterkte poort en Steenwijks wal En bracht de Spanjaard daar ten val. Steenwijk vrij! klonk het blij, overal! De vreugde klinkt, de vreugde blinkt! Wie voelt niet dat uit 't harte dringt Een stroom van blijde klanken! Die suf nu maar wat henenzit En zich niet voelt spontaan en fit Dat zijn maar 'dorre ranken'. Wij allen bij elkaar geschaard. Het voetvolk en de man te paard, Het wordt ons nu geopenbaard: Steenwijks roem, Steenwijks bloem bleef gespaard 

Woarom mag ik niet mit

heur noar Sevene goan.

Woarom mag ik niet mit heur noar Sevene goan. Woarom mag ik niet mit heur noar Sevene goan. Woarom mag ik niet mit heur an de deure stoan. Woarom mag ik niet mit heur, mit heur haantien in mien haand. Kieken noar de enties an de waeter- kaant. Woarom mag ik niet mit heur noar de sterens zien. En een smokkien geven of een zoeger- tien. Woarom mag ik niet mit heur, ja woarom mag ik niet mit heur. `k Weet het niet, moar heur moe is 't er niet veur 