Steenwijk
Steenwijk, stad, o oude veste,
Sieraad van ons Nederland.
Gij bezit veel van het beste,
In de mooie grote rand,
Waarmee gij steeds zijt omgeven.
In de Lente en Zomertijd,
Dan geniet men hier van ’t leven.
In bonte verscheidenheid.
Zie maar eens de wijde meren.
Waar men zwemmen, zeilen kan.
Deze sport kan men hier leren…..
Giethoorn trekt een ieder an.
En hoe groot zijn er de bossen,
Waar de vinken lustig slaan,
Waar de herten en ook de vossen
Nog in volle vrijheid gaan.
Rustig dwaalt men door de heide,
’t hunebed ligt ongestoord.
Wallen, veentjes, bloemen, weide,
Alles wat het hart bekoort,
Nergens ziet men schoner streken.
Dan om steenwijk’s toren heen.
Nooit raakt men hier uitgekeken.
Steenwijk, stad voor iedereen.
P.J. Plat
Uit het dagboek der ellende.
Weg onder de vleugels van Pa en Moe.
Laten vieren al je teugels, 't geeft niet hoe.
Geen gejammer meer over je leven,
zo van: "Moet je nu alweer weg?"
Of: "Kun je nou geen greintje geven
om wat ik tegen je zeg?"
"En hoe zit het met je huiswerk?
heb je die rafelige broek weer aan'
Wat had je toch te kletsen in de kerk?
Nou, met fuiven is het voorlopig weer gedaan.
Wat zoek je in die vieze gore troep?
Ze hangen versuft, vol valse schijn,
maar bij mekaar - te kijken naar een groep
die ook niet al te nuchter blijkt te zijn.
Nee, kijk liever naar dat meisje van hiernaast,
die doet aan sport, die zit vol fut."
En ik denk: "Ach ouwe, je daast,
da's wel zo'n degelijke trut
Ik heb tenminste vrienden genoeg.
Okay, de één die drinkt wel es teveel,
maar is dit het leven waar hij om vroeg?
't Hangt ons mijlenver uit de keel.
Ook zo stom; bij Duits zit je net wat te eten,
dan moet je alweer naar de gang.
met economie ben je je boek vergeten;
reglementen schrijven - ellenlang."
Je hebt genoeg van dat maffe gedoe,
ze trekken alles over één bekrompen lijn.
Het vrije leven lacht je toe:
genieten en helemaal ,jij - zijn".
Hoe gek dan ook, toch heb ik het meest
gehad aan dit bemoeizuchtig brein.
Juist omdat dát er is geweest,
is het mogelijk dat ik nu ik mag zijn.
Inge Eleveld, Steenwijk
Kriesus.
t Wil neet so ai'j woll'n
't wort oe allemoal te veule
ok de mee z'n, dee van oe 'oll'n
zeg'n: i'j kreeg een klap van de meul'n
ien ding loat oe neet mit rust
"weg goan, op de vlugt!"
Woord'n, zin' well'n in oe op
so moe'k 't zeg'n, dan komp 't goet
't blieft allien bi'j: hol oe'n kop
verdween' is weer oe'n veurgeneum' moet
in oe'n 'euft bIef sonder rust:
"weg goan, neem de vlugt!"
Praot'n 'ef so gien zin
al liekt dat so gemakkeluk
ze bin oe allemaol te min
oe'n besluut staot vast, onverbiddeluk
en van binn' roerig, van buut'n vol rust
zeg ie: ,,'k gao weg, 'k vlugt!"
Olt uut Baark'n, Steenwijk
Tijd
k kijk op mijn horloge en schrik,
Als ik niet doorloop kom ik te laat,
En dat is iets dat écht niet gaat,
Voor me verschijnt de leraar's kwade blik.
Wat is het jammer dat ik niet kan blijven staan,
Om te kijken naar de mensen die hier lopen,
En misschien hetzelfde als ik hopen;
Dat de tijd niet zo snel zal gaan.
Alsof een jager de mensen achterna gaat,
Lopen ze naar hun werk,
Maar ze gaan voorbij aan die mooie berk,
Die daar aan de rand van het plantsoen staat.
Het huilend kind gaat hen niets aan,
Het leven glijdt langs hen heen,
Ze hebben het alleen te leen,
Hun leven is hun baan.
Als ze uitgeput van hun werk thuis komen,
Hebben ze hoofdpijn en gaan gapen,
Ze proberen dan te slapen,
Maar ze kunnen alleen nog over zaken dromen.
De tijd wordt aan de mens gegeven,
Om er van te genieten,
Niet om het voorbij te laten schieten,
Als je dat doet, heb je geen leven.
Maar ik moet nu verder gaan,
De tijd dringt, En in mijn hoofd zingt:
"Ik kan jammer genoeg niet blijven staan."
Marja Keyl, Steenwijk
Steenwijk om trots op te zijn
Fietsend over De Bult via de Baars
zie ik daar als baken in zee, bij rivier de aa
de Steenwijker toren, gebouwd omstreeks 1500.
Mijn houvast in de branding want hij gaat mee
als ik de weg niet meer weet!
Ik voel mij dan niet meer alleen, zo verloren!
Zomaar genieten
Zo kom ik in Steenwijk aan.
Toegangspoort naar het land van de Friezen.
Dit historische stadje, mij zo dierbaar
in de kop van Overijssel wel ter verstaan.
Een stad rijk aan monumenten, die in 1327
haar stadsrechten kreeg, eerlijk waar!
Rondom de Woldberg, de heide en Gieterse meren.
Bij mij in de buurt
Honderden jaren later,
Steenwijk mag vol trots haar glorie laten zien.
Zie de haven, het Steenwijker Diep
waar vele bootjes op het water deinen.
En dan de Steenwijker markt
een ontmoetingsplaats
voor vele evenementen.
Gezelligheid en saamhorigheid Handelscentrum Steenwijk, een stadje
van goud.
Het zal blijven groeien.
Maar zorg dat het haar waarde behoudt!
En zie de midweekfeesten
een ieder die deze dagen steeds zal blijven boeien!
Met aan het roer onze eigen burgemeester
Apotheker!
Zo is Steenwijk
Zomaar genieten, winkelen dichtbij.
Wandelen in het park Ramswoerthe
Een kleine oase van rust, even alleen voor mij!
Een kostbaar iets!
Dat is Steenwijk.
Een stad voor ons allemaal
Rijk aan vele bedrijven.
Steenwijk
Echt
om trots op te zijn!
Geschreven door: Marianne van der heide- Schelhaas De Boom
Ik heb gedroomd
Toen nog klein was
dat ik een prachtig landschap liep
vol met kleuren, vruchten,
heerlijkheden.
Toen zag ik een boom.
en die vond ik mooi en daar wilde ik naar toe.
Ik liep er heen
ik wilde hem bereiken
want ik had er mijn zinnen op gezet.
Maar hoe ik ook liep -
de boom bleef op de zelfde afstand.
En ik rende
maar de boom kwam niet dichterbij.
En wat ik ook probeerde
ik kwam er niet.
En terwijl het overal zo mooi was
om me heen
werd ik treurig
omdat ik de boom niet kon bereiken.
Roelof Groeneboom, Steenwijk
Afscheid van een vakantie
Als de nerven van een blad
Zijn de kerven in je gezicht
En wanneer je naast me ligt
Ontstaat er in me een hefstgedicht
Jeanette v.d. Meulen, Steenwijk
18e eeuwse gedicht van de roeper Dirk
de Ram over de volmacht Clarenberg die
zijn gelag en boeten niet had betaald
Dees boetten die hier onder staan
Moet gij niet om na huijs toe gaen
Zonder te zeggen goede nagt
En zelfs te hebben overdagt
Een burgemeester van de raad
En mede lid der magistraad
Gaad zonder spreken van 't stadhuijs
Sluijp stanten na zijn eijgen huijs
Niet eens betaald zijn eijgen schuld
Ses stuijvers hebben wij geduld
Het spijt mijn van die goede man
Dat hij niet meerder drinken kan
Ik drink voor hem een glas of vier
Een ander seeven nae de zwier
Wij hebbent al daer opgezet
De man is ziek hij moet nae bet
Deeze aan Clarenberg geintineert
Zijn vrouw gesproken en worde verveert
Hij lag te bed zijn hooft deed zeer
Zijn vrouw ging wegh en sprak niet meer
Dit zeg en luijg ik als ik daer kwam
Dat dit de waerheijt is Dirk de Ram'
Ode aan Steenwijk
Lang geleden moet ik jou verlaten
al ging het met spijt in mijn hart.
Maar ik ging met die ander
die zijn werk in de vreemde had.
Toch zal ik jou niet vergeten
wat jij hebt dat is niet hier.
Al in mijn jongste jaren
beleefde ik bij jou heel veel plezier
Spelen op zandheuvels
waar nu de leeszaal staat
Of zwerven door de veste
met je oeroude gezellige straat.
Jij met oude eigenschappen
bindt een ieder aan je stad
Bouwmarkt, wand'len en elfduizend
0, wat mis ik soms toch dat
Waar je kind' ren ook heen trokken
een andere streek, een andere bouw
Durf ik uit alle naam te zeggen
Een Steenwijker blijft Steenwijk trouw
Mevr. Bron-Bruinenberg. Spijkenisse
Gedicht Steenwiek.
Jaoren bint veurbij evleugen
Ik raeke droevig estemd
’t Hef mij veule goeds egeven
Mar waorom veult ‘t now zo vremd
Gien foto’s of films meer
Die kan ik now niet zien
Al die vervleugen erinneringen
Brengen olderwetse pien
Levenslijnen lopen
Niet altied soepel deur
Soms staot de wereld stille
En krie-j gien geheur
De woorden bin verzachtend
Veulen soms as los zaand
Ie durven oe aost niet uut te spreken
En ’t lek zo veur de haand
Veult als grote rotspartijen
An een butenlaanse kust
Zunder te streven
Bedenk ik mij in rust
’t Mak mij bewust
We kriegen mit dat woorden helpen
Wanneer begrip en waarmte mist
’t Vrag enkel zelfvertrouwen
A-j naor de toekomst gist
Ervaringen bin soms wonderlijk
Staon aeks op elkaer
En net a-j daenken da-j ’t neet meer an kan
Is de oplossing er
Mooi minse, prachtig wezen
‘k Wete zeker da-j dat bint
Ook al draeg ie een masker
‘k Eb oe echt wel erkend
Laot mi’j now maor weten
Desnoods met geluud
Laot een aander maor wat denken
Maor spreek oezelf uut.
Sarah Buisman
Stof of mens.
Mens, klein deeltje.
Van het grote onmetelijk geheel.
Wat amok maak je toch.
Jij kleine deeltie stof.
De aarde is vol van jou.
Vruchtbaar lig jij te wezen.
Is zij nog niet verzadigd?
Heeft zij nog niet genoeg van jou?
Omdat jij mens vermenigvuldigt.
Groeit en groeit de aarde aan.
Zijn buik is overvol.
Door jouw vruchtbaar wezen.
E. Brattinga-Arendsen; Steenwijk
Jumbo
k voel nog de spot van de t.v.
mensen als één om het bord
de tijd van het even zijn in een minuut of twee
de worp, de gok, het spel terwille van de tijd ingekort
de twijfel van de teerling
de naam van het onverwoestbare beest
of het andere, de gooi van de ontgoocheling
gespeeld door een eenzaam spel van de geest
Jumbo liet je even in de waan
even, als boodschap voor de buis
even, als je het toetste thuis
och, sinterklaas is bij ons altijd zo snel gegaan
René v. d. Velde, Marijenkampen
Zoals wonderen in
wonderland
Zoals wonderen in wonderland
Waar vandaan kwamen die geluiden
wat had dat te beduiden
een plotselinge warmte kwam naast me vandaan
de zolder werd verlicht door de heldere maan
m'n oude viool danste op de houten planken
de harp streek z'n snaren en maakte de mooiste klanken
ook de harmonika was van de partij
die maakte er ook muziek bij
een grote en kleine gitaar
vormden al zingend het dansende paar
de trom aan de wand
zorgde voor leiding in de band
ze haalden me uit bed
met hen deelde ik de pret
het was een sprookjesachtige nacht
ik zal het nooit vergeten al deze pracht
Anita Preuter, Steenwijkerwold
Twee meerkoeten
Twee meerkoeten hadden een nacht
In zuid-België doorgebracht.
Toen men hen vroeg: ,,Hoe was het daar?
’’ Antwoorden zij: ..Het ging wel, maar
Wij moesten, naar ons is gebleken,
Steeds meerkoeterwaals daar spreken.”
J.G. De Groot, Steenwijk
Schrijven
Schrijven is je zelf zien
als een toren beklimmen
Eindelijk overzicht!
Mary Heylema,Steenwijk
Oefeningen
De generaal
was goedgemutst vandaag
dat kon zien
Oorlog zei hij
en floot een kogel
Een vogel
viel bijna achterover
van z’n tak.
Hannes W. Dinkel, Steenwijk
Mens
Wat is nu heel de mens
wat houdt ons leven in,
Het vervullen van elke wens,
Geeft dat ons leven zin?
Wanneer is een mens dan heel,
als ieder krijgt zijn deel
Nee, want geen enk’le levenslijn,
loopt zonder sporen, zonder pijn.
Wonden soms groot, soms klein,
Die wel of niet te helen zijn,
Van alles krijgt ieder zijn deel,
En dat maakt ons een mens in zijn geheel.
H.J.Jacobs-Heinhuis,Steenwijk
De trouw van dieren
De trouw van dieren
Is meer waard
Dande van mannen,
Hoewel die vaak
Béésten kunnen zijn.
Petra Mindertsma, Steenwijk
Danny…
Klein arm ventje
wezenloos zie je me aan
en langzaam bloeit een glimlach
op je misvormd, getekend gezicht
een glimlach, diep en innig een glimlach die je doet stralen als een
engeltje
en je doet opbloeien als een roos
als een bloem, volop in bloei
maar geknakt, geschonden
gedoemd om te worden geplukt
ja, weggerukt uit de natuur…..
Och, maar wat weet jij van bloemen
van de mensen
van de wereld…
Jij, jij wordt daartegen beschermd
door hoge dikke muren
een traliehek van goud…..
klein arm ventje …
of ben misschien ben jij juist rijk?
Jij, die nog kunt glimlachen
zo innig en zo diep
zo, dat je straalt als een kleine gelukkige engel
O, lief, lief, kleintje…..
Roelie Schipper, Steenwijk
